Por jo. Unë nuk kam ndryshuar. Sapo e gjeta veten.
Nuk përpiqem më t’i kënaq të gjithë.
Nuk pres më që dikush të më dojë për të ndjerë se ekzistoj.
Nuk kam më nevojë për miratim, vërtetim apo buzëqeshje të rreme.
Mësova të them jo.
Mësova të zgjedh vetë.
Të largohem nga ajo që më lodh, nga ajo që më kullon, nga vendet ku nuk ndihem si në shtëpinë time.
Nuk është zemërim.
Nuk është një ndjenjë e vështirë.
Është paqe. Kjo është urtësi.
Nuk po plakem.
Bëhem më real, më selektiv, më në paqe me veten.
E kuptova që ishte më mirë të ishe vetëm sesa të rrethohesha nga njerëz të këqij.
Dhe se nuk ka asgjë më të çmuar se qetësia dhe dashuria për veten.
