JETA E BUKUR NE FSHAT
Eshte i bardhe e shume i shijshem
Ne produktet n’ vlera i leverdishem
Ato lopet laramane na e prodhojne
Edhe mjaft asortimente qe fitojme
Neper stalla, ato t’ gjitha i sistemojn
Dhe mjelset kujdesen, qe ti pastrojn
Neper grazhde i’u hidhet, edhe bari
Se bashku me misrin, edhe silazhi
Jane dhe t’ urta, kur zbehen xanxare
Kullosin neper fusha, dhe ne livadhe
Se bashku e te gjitha, ato qendrojne
Kopen e madhe, qe vicat zbukurojne
Ne bjeshket e lendinave, atje verojn
Neper ato perenjte, kur ujin e shijojn
Ato fushat e gjelberta, ku t’jeshilojn
Neper korrijet lulekuqja, qe lulezojn
Natyra e fshatit, sa shume na cudit
Ne bukurit e natyres, ndertuar ciflik
Jeta atje, shume kenaqsi te dhuron
Ate lumturin, ku ne qytet te mungon
Te gjithe njerezia, beharit te kalojne
Ne ajrin e paster, perimet qe shijojne
Ne ato gjendet, e ushqimi preferuar
Na bejne mire, per trupin e zhvilluar
Por popullsia, drejt qytetit largohen
E braktisin fshatin, e lene t’ harrohet
Ata e nje dite, vone do ta kujtojne
Se fshati eshte, bukuria e jetes tone
autori poezis. Nikola K. Korcari.
“””””””””””””””””””””
ENGJUJT NE DRITEN E POETIT
Zoti i don Poetet, me miresi
Ata jane si engjujt, ne dritesi
T’iu falin njerezimit, dashurin
Kur ata ndodhen, ne trishtim
Jeta e c’do njeriu, sa kushton
Ata jetojn n’ miq, qe i rrethojn
Se c’do jete, e ka nje qellime
Te krijojne familje, me femije
Por njerezia, gjithmon kerkojn
Edhe vet ata, as vet se kuptojn
Dikush enderon, t’ jete i pasur
Ndonje mendon, t’jete i dashur
Qellimet e mira, te rrjedhin vet
Zoti s’perkedhel njerezit n’kimet
T’ gjithe ne jete, edhe ku gabojn
Po rendesi ka, kur ate e kuptojn
Edhe poezia, prandaj ka e vlere
T’na ktheje shpresen, si perhere
N’ vargjet e saj, e ka nje qellim
T’gjithe gabojn, s’kemi shenjterin
autori poezis. Nikola K. Korcari.
