NGJYRA & POETI
Jam habitur sinqerisht me shpejtësin e politizimit të ndryshimit të ngjyrës të flokëve të mia. Edhe pse duke e ditur që jam poet kjo ngjarje me shpejtësinë astronomike të mendjes, ja kaloi përhapjes së lajmit të mediave dhe shpejtësisë të kohës, që ecte si breshka. Duhet të isha plotësuesi i dëshirave të një demokrati, që pi kafen tek lokali i tija, për tju sqaruar të tjerëve se unë nuk prish qef, kaq thjesht, për të më shikuar pala tjetër me inat dhe për të më lexuar, çfarë shkruaj, pa më kuptuar realisht se çfarë ka ndodhur me botën time. Dikush më tha të ka rrahur kryetari i partisë blu, një tjetër, je i shitur, ke marrë euro e mbushe xhepin me reklamën. Them se kjo, jo vetëm ishte gjysma e të keqes, por e keqja komplet, si tendencë për përçarje, duke sajuar paraqitej time, si një komik propogande zgjedhjesh. Do tju tregoj testrën time, që janë librat e mi, për të kuptuar se fatkeqësisht opinionet që duan të ngrenë njerëzit për mua si poet, më duket se janë djallëzore.
Gërmëtari
“””””””””””””””
HUMORI IM
-Poet, si je mo jam gruaja e Dudukut, të bëra kërkesë miqësie
-Zonjë më fal, nuk e kam vënë re, do të pranoj
-O poetkë mo, si ta bëj hallit mo, se ti je i zgjuar kështu më tha burri, pyet poetin, po ke ndonjë gjë të pa qartë.
-Mirë të ka thënë, po pres pyetjen.
-Dëgjo në fillim, të të sqaroj, të kesh një ide. Ky djali i Dudisë ngaqë ka ngelur pa punë, vetëm fasule, na i ka bërë barkun, tre muaj rrjesht.
-Ushqimi bazë i fukarait, moj motër.
-Nuk kam ndonjë kundërshtin, por më vdiq nga pordhët mo poetkë, nuk fle dot, sa vjen dhe më shumë dhe më të forta.
-Prandaj ai, nuk komunikon dot me mua, se nuk më shet dot pordhë.
-O Niko, i motrës, më jep një zgjidhje se po më sëmur.
-Moj e Dudukut, a ke zorrë në ballkon, që vadit lulet?
-Po kam, mo poet.
-Sa metra e ke të gjatë?
-Poetkë nja 12 metra mo.
-Epo të del, ç’pret, lyeje pak me vazelinë dhe.. e kupton ti, mos e fut tek çezma
-Rrofsh o vëlla, të kuptova më shpëtove, hajde mendje, hajde, kishte të drejtë burri im.
