Veç të ecësh!
Të ecësh pa u lodhur,
me këmbët e tua,
pa marr në thua,
pa t’u dridhur leqet e gjunjëve,
me ritmin e lehtë të kohës,
me hapin e rëndë të botës.
Pra të jetosh në ecje
sa ta kalosh hendekun!…
Mos të presësh,
por të ecësh
bardhësisht mbi të zezën,
duke imituar rrezen!
“”””””””””””””””””
U shemb një fjalë
U shemb një dallgë e mbeti pezull,
si një ujëvarë që s’di të zbresë,
dhe ai litari që e mban nën sqetull,
për lart do të na tërheqë.
U shemb një rreze dhe u ndal mbi një yll,
ra mbi një fjalë e s’di ç’ndodhi pastaj,
shpërtheu flakë po re s’pati në qiell,
që ylli mos të ndihej në faj!
U shemb një fjalë që më shkrepi ndërmend,
s’e di, ndoshta zemrën ma preku,
atypëraty po ta gjej një vend,
dije se kurrë s’ka për të vdekur!
