Melissa dhe harabeli!
Fabul
Rrugës për në çerdhe
Krahë e pupla ngrirë
Zbritur nga zabeli
Melisa e stepur ngeli
Harabel i shkreti
Nga acar i ngrirë
I mungonte streha
Per të ngrënë e pirë
Iu shkëput mamasë nga dora
Ta qerasim me bukën time
As nuk nxjerr më nota
Se ka mbetur jetime
Vraponte më pas Melisa
Me kujdes e futi në çantë librash
Në çedhe të ngrohtë
T’i qeras ushqimet…
Të gjithë fëmijët e klasës
Vërejtën këtë befasi
Që të duan shpezët
Që u mungon një çati
Ramë Smajlaj, Nëntor,2018
“””””””””””””””””””””””””””
SHPRESAT
Shpresa është emblemë e qenjes njerëzore
kur ti ëndrrat në pafundësi i tretë
vijnë befas shpresat krahëhapura
dhe të thyer ndjenjen e mbushin me jetë.
Kur shpirti i trazuar dhe i lodhur
në prag të katastrofës gjendet
vrimat e ngushtuara të zemrës hap portat
se një ditë pendat dhe digat do shkatërrohen.
E shpirtin liron ngadal,ngadal
ndriçim i jep jetës së trazuar
bekim shpirti përmes lartësisë së Zotit
dhe prangat e burgosura shkatërron.
Dhe kur fati është i shkatërruar
nga dhimbjet e plagës kulluar
syri nga dhimbjet nxjerr lotin që e mundon
veç dielli me rrezet e arta ,zemrën do shëron.
Dhe kur fati e zemra rrënkojnë
vjen shpresa ngadalë e ledhaton
shpresë moj ku je fshehur
shpresë moj ku je fshehur ,pse po vonon.
Dhe unë o zoti im po të lutëm
më bën dërmane ,o sa të dua
mos më vërdit andej e këndej
bekimin tënde ende humbur se kam.
Kehl,Gjermani. Rame Smajlaj
“””””””””””””””””””””””””””””””””””
