Ndue Hila është poet,prozator dhe gazetar..
.Ka lindur në fshatin Rraboshtë në Lezhë, më 28 tetor të vitit 1960. Hobi i tij është letërsia,drejtësia dhe humanizmi,të cilave u është përkushtuar në jetë. Është gazetar në disa organe të shtypit në Shqipëri dhe diasporë. Jeton së bashku me familjen në Michigan në Amerikë. Eshtë autor i 12-të librave artistik me poezi,prozë dhe monografi :“E gjeta ku ta shkruaj emrin tënd”poezi,“Meteor dhembjesh”poezi, “Vraje vetminë”poezi, “Shungullimat e heshtjes” poezi, “Kitaristi i kabaresë” libër me tregime, “Humbësi i emrit” roman,“Heroi i dy Kontinenteve” monografi,”Shungëllimat e heshtjes”poezi ,”Loti i dashurisë”novelë,”Buzët morën flakë”poezi,”Yje dhe Valë”poezi,”Malli i vendlindjes”poezi,”Kujtesë
Dy herë më ka rrahur një grua
Kushtuar nënës.
Dy here më ka rrahur një grua,
Gjokszbërthyer prej aty thithja jetë.
Me rrahu dhe kokën mbështeta pa u turpëruar,
Dhe i rrahur prej saj i turpëruar nuk kam mbet.
Sa herë me rrihte, gjoksin e saj kërkoja,
Isha mësuar frymëmarrje të gjëja prej aty.
Për herë të parë qumështin gjoksit ia lëshoja,
Për here të dytë lotët m’i la në sy.
Shuplaka e parë më shoqëroj 50 pranvera,
Shuplaka tjetër, kur në amshim shkoj, zemrën ma thermoj,
Ato shuplaka do më shoqëroj dhe shumë vitë të tjera
Shen Valentinin e jetës, ai gjoks ma mësoj.
Sa i mirë ishte ai gjoks sontë
Si dikur pa ditur asgje, e thithja ngadalë
Dhe kur me rrihtë, ai gjoks dashuri më dhurontë,
Të mbeshtes kokën tek ai gjoks jam bërë si i marrë.
Sa ëndërr e brishtë sontë ishte,
Sa gati zemra më la,
Afër atij gjoksi shpirti më dremistë,
Me zgjoj përseri nga gjumi shuplaka që më dha.
“”””””””””””””
Zaptoje Valen, lirike dashurie, 5 shkurt, 2016.
Me ler sonte te puthem me flokun e bores,
Qe neser te gdhihem i akulluar.
Me fryje me afshin e dashurise tende,
Qe perjetesisht me te, te jem dashuruar.
Mbuloj kujtimet me fjolla te bardha te bardhesise,
Dhe mbi to jargezohu e jargezuar deri ne agim.
Puthme poshte jestekut te rastesise,
Me ngadale dhe jo me rrembim.
Zaptoje valen e deti me gjinjet e tua,
Mos e ler qe bregut te harbohet e shkumzuar.
Mos ler dallget llafazane te goditen me mua,
Mos ler plumb mbi ne per tu thermuar.
Leshoje ngadale afshin e trupit tend,
Bregut te akulluar…
“”””””””””””””
Ne enderr, lirike dashurie 28 janar,2020..
Sa vone mengjesi sot erdhi,
Ne enderra bashke ishim kapluar
Shkretetirave i vetmuar me ty bredhi,
Si gjithmone me ty dashuruar.
Me dukej vetje si princ kur ishim perqafuar,
E buzet diku ti vendosja,ngadale
Renkoje e pyesje: A jemi te dashuruar?
Mengjesi donim te mos zbardhe.
Vesen pa dashje gjithe frike e trazuam,
Rrezet e diellit na moren inat,
Asnjehere bashke nuk u dashuruam,
Vetmuar ne enderr isha edhe kete nate.