Poezi nga Shefqet Dibrani
ZOG MBI GURË
Azem Shkrelit.
Ti ishe zogu që pushoi degë më degë
ishe edhe gurë që rëndonte mbi vendin e vet
flutur që thithte nektarin lule më lule
ishe Rugovë si pishat i gjatë, por ishe edhe Llap
gjithsesi më shumë ishe Kosovë
diell që nxeh ishe ti dhe rreze shpërndave gjithandej
ishe drita e hënës e cila natës i jepte shkëlqim
gjerë në mëngjesin e ri
ne po përjetojmë vetminë, zogjtë e gurët na mungojnë
gurët për kulla e zogjtë mbi to për ti kënduar lirisë
ti kurrë mungesa nuk pate, hapin kurrë se ndale
ishe lumi që ecte pa ndal, si poezia që rrjedhë valë valë
miqtë tuaj janë mallëngjyer ata nuk recitojnë poezi
se ti vet ishe poezia, padyshim jeta dhe ardhmëria jonë
në bufenë e qytetit kafja porositet edhe për ty
për të mos e ndjerë mungesën tënde
ata që të shoqëruan gjerë tek varri yt
ishin vet në udhën e vdekjes
tani atje në përjetësi të shoqërojnë
ne po ju presim për në mitingje letrare
karvani i shkrimtarëve po gjallërinë
kthehu Poet përsëri kthehu sepse
ti ishe karvan i dhembjeve
e dhembja të përcëlloi gjer në varr
kurse bardhësia e mbuloi jetën tonë
ti ishe liria, dielli, guri dhe dashuria e Kosovës
aman Poet kthehu edhe një herë se jemi të mallëngjyer
për t’i parë ecjet tuaja elegante drejt ardhmërisë
urtit për t’i dëgjuar që na i predikoje çdo ditë
kthehu se kemi mall o Poeti Ynë, kthehu
ti rugovas i Shkrelit me shpirt guri
me flatër zogu e asht burri, kthehu në shtëpinë tënde
tani kësaj vere edhe mërgimtarët do të vijnë
ata kthehen në Atdhe dhe do të kërkojnë Ty
te Gurra në sheshe e bulevarde a tek Burimi yt
duan ta gjejnë atë pikëllim që të rrëmbeu…
ata janë zogj në fluturim dhe si gurët në flakërim
Ooo… Poeti YNË i etnisë me Zogj dhe Gurë
mbahu he burrë?!…
St. Gallen, verë 2014.
